As face masks are mandatory in public transport from June 1st we teamed up with Sam from Saint Muze who made masks from leftover materials and used the pattern from Gemeente Amsterdam. With the sales of the face masks we wanted to do some good, so we donated 100% of the sales to Because we Carry and Stichting Vluchteling.
In times like these we should keep thinking about one another and especially about the people so less fortunate than us. Just imagine having to flee your home, then having to travel great distances to a new country where you are not always welcomed and put in a camp made of tents. And then (if what you went through isn’t bad enough already,) there is a Corona virus going through the camp and you are completely isolated. Just let this sink in for a moment.
We were also very moved by the silent protest Joshua Nolet from Chef’s Special organised to welcome 500 children into the Netherlands: (sorry for the non Dutchies)
Joshua Nolet van Chef’s Special is een stilte protest gestart voor de volgende kwestie:
“Wanneer werden we zo bang om te gaan staan voor wat zo overduidelijk juist is.
We staan hier vanavond voor de 500 minderjarige vluchtelingen die zonder ouders vastzitten in de overvolle kampen in Griekenland. Hoewel dat is waarom wij hier staan, stonden er op de dam deze week 5000 mensen te protesteren tegen racisme, en voor gelijkheid. Wij staan naast deze mensen. Maar doe die 5000 keer 4, en je hebt het aantal mensen dat vastzit in vluchtelingenkamp Moria. Ook in Corona tijd. Het CDA liet gister weer weten niet 1 kind uit dat kamp te willen opnemen. Wanneer werden we zo bang om te gaan staan voor wat zo overduidelijk juist is.
Kinderen, zonder ouders, gevlucht voor oorlog, een helse tocht, in een bootje, overleefd, nu opgesloten in een kamp dat eigenlijk plek heeft voor 3000 lotgenoten, maar ze delen ‘m met 20.000. hongerig, getraumatiseerd, in de modder, op elkaar, wachten tot Corona toeslaat. Geen 1 kind, zei Nederland. Wanneer werden we zo bang om te gaan staan voor wat zo overduidelijk juist is. Maar het zijn geen kinderen. Het zijn pubers. So fucking what Pubers zijn kinderen. En hoe belangrijk is het, juist op die leeftijd, een leeftijd waarin je op zoek bent naar je wie je bent en wat jouw plek in deze wereld kan worden, dat er dan iemand is die jou ziet staan en tegen je zegt dat je er toe doet. Iemand die zegt: ik sta naast jou, je staat niet alleen. En als dat je ontnomen wordt… hoe haak je nog aan? Hoe vind je dan nog je plek? Nog even los van de oorlog, en het bootje, en de modder en de pandemie. Wanneer werden we zo bang om te gaan staan voor wat zo overduidelijk juist is. Hoort dat bij volwassen worden? Simpele dingen ingewikkeld maken? Mijn moeder sprak me aan, als kind, en vroeg me of ik mee had gekregen dat Nederland deze kinderen liet stikken. Nee mama zei ik. Maar het klinkt verkeerd. En de volwassene in mij vindt maar ingewikkeld hier te staan, maar de keuze om het toch te doen is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Wordt het ingewikkeld, als ze hier eenmaal zijn? Ja sure. Gaan ze het perfect doen als ze hier eenmaal zijn? Nee Verdienen ze een veilig thuis? Ja. Ja. Ja. ❤️ “
If you didn’t get your hands on one of the masks, we would like to encourage you to make a donation to help!
